Orjinal Adı: Jagannath
Aylak Kitap
151 sayfa
1. Baskı: Haziran 2014
Beğeni Puanı: 4
Ursula K. Le Guin'in kitabın kapağında yer alan "Anlatılamayacak kadar tuhaf ve tedirgin edici." yorumu dikkatimi çekiyor. Tedirgin edici olmak tuhaf olmaktan çok daha zor diye düşünüyorum. Ne de olsa tüm tuhaflıklar tedirgin etmiyor. Tidbeck başarılı bir şekilde ikisini dengede tutmuş. Sadece iki öyküsü anlatılmayacak kadar tuhaf değil: Ove Lindstörm İçin Bazı Mektuplar ve Brita'nın Tatil Köyü.
Brita'nın Tatil Köyü'nde tüm yaptığını "Birkaç ergenlik anısı yazıp bunları kendimin biraz daha büyük ve cesur modeli haline dönüştürüyorum; bu sadece ağır ve sıkıcı bir iş." olarak nitelendirip bilimkurgu öykü yazmayı deneyen yazarın sancılı yazma sürecini anlatıyor. Anlattıklarının bir kısmı rüya olduğu için anlatılabilecek tuhaflıklar kapsamında değerlendirilebilinir.
Öykülerin bir kısmı da tuhaf ama "gerçek hayatta" başımıza gelenlerden pek farklı değil. Bu nedenle tuhaf karşılansa bu duygularn bizde de karşılıkları olduğu için rahatlıkla kavrayabiliyoruz. Beatrice öyküsünde Doktor Franz Hiller'ın zepline olan duygularını karşılıksız bir aşk hikayesi; Anna ve buhar makinesinin birlikteliğini de tutkulu bir aşk hikayesi olarak okumak mümkün. Tabi kabul etmeliyiz ki oldukça tuhaf ama tedirgin edici değil.
Ayaklarının dibinde alet çantasıyla oturan Rebecka ise oldukça tedirgin edici. Yine başarısız bir intihar girişimi hikayesi dinlemeye hazırlanırken yaşadığımız düşük seviyedeki gerilimi bir anda yükseltip bizi afallatıyor.
Kitapta 13 öykü yer alıyor. Benim en beğendiğim öykü Rengeyiği Dağı. İsveç folklöründe yer alan Vitta ile tanışmak oldukça ilginç geldi.
Eğer fantastik öykülerden hoşlanıyorsanız bu kitabı mutlaka okuyun. Bu türe aşina değilseniz Zeplin güzel bir başlangıç olabilir, tavsiye ederim.
